Af en toe wordt Thijs ‘s nachts nog weleens wakker. Als ik naar hem toe ga, dan neem ik hem even op schoot en geef ik hem een paar slokjes water. Hij slaat dan zijn armpjes helemaal om me heen en houdt me heel lang vast. En ik hou hem dan ook stevig vast. Zo kunnen we minutenlang zitten knuffelen. Een intens gevoel van geluk en liefde voor elkaar. Daarna leg ik hem in bed en valt hij snel in slaap. Het is vast een droom geweest, die hem wakker maakte.

In huis spelen

Overdag kan dat gevoel, heel eerlijk gezegd, geheel anders zijn. Thijs zit de laatste tijd (en zeker met zo’n lang Hemelvaartweekend) behoorlijk in mijn irritatiezone. Ik vind het heel lastig om hem thuis te vermaken. Steeds probeer ik iets samen met hem te doen, zoals een puzzeltje of ik bied een ander speeltje aan waar we samen mee kunnen spelen. Hij kan een minuut, hooguit twee zijn aandacht erbij houden en dan besluit hij om ermee te gaan smijten. En na het gooi- en smijtwerk moet hij zelf natuurlijk het allerhardst lachen. Grrrrr….

Wij zijn een behoorlijk opgeruimd gezin. Patrick zelfs meer dan ik, dus er liggen niet heel veel spullen op de grond of de tafel. Maar zodra Thijs even ‘los’ in de keuken is (woonkeuken op de begane grond), dan probeert hij alles, wat dan toch nog binnen handbereik is, op de grond te gooien. Ook de hond moe er steevast aan geloven. Die krijgt even een schopje of Thijs gaat even op haar pootje staan, of trekt even liefkozend keihard aan haar oor of haar staart. En als de hond dan piept, dan ligt Thijs helemaal in een deuk… Tja, negatieve aandacht is ook aandacht…
Als ik Thijs een standje geef, of hem probeer af te leiden, dan krijg ik steevast een mep, of twee, of drie. Die kleine handjes kunnen aardig wapperen en er zit een enorme kracht in. Ook bij Basalt zeggen ze:’Jeetje, als hij echt gaat doorkrijgen hoe sterk hij is, berg je dan maar!’

Zoals jullie in een van mijn vorige blogs hebben kunnen lezen, hebben we nu een hoog-laag bed. Ideaal ding, waar ik Thijs in de hoogste stand goed op kan verschonen. Nou ja, ook dat is een gevecht…
Tijdens het verschonen probeert hij alles wat binnen hand/voetbereik ligt van het bed te gooien/schoppen. De slaapknuffels, zijn deken, zijn schone luier, zijn vieze luier, zijn kleren, pyjama, billendoekjes, luierzakjes en ga zo maar door. Als ik me omdraai om even een schone luier te pakken (die ik was vergeten), die op het kastje achter mij ligt, is Thijs alweer half van het bed geklommen, waarna ik hem nog net aan een arm of been kan vastpakken, om te voorkomen dat hij van een meter hoogte te pletter valt.

De dagen met Thijs

En zo zien onze dagen met Thijs er elke minuut van de dag uit, Je kunt hem werkelijk geen seconde alleen laten. Hoe hij in het begin van de coronaperiode heerlijk een half uurtje alleen kon spelen, daar is werkelijk niets meer van over. Omdat onze woonkamer op de 1e etage zit, moet ik weleens naar de keuken op de begane grond om iets te drinken te pakken. Dat hoeft nog geen minuut te duren, maar zodra ik de eerste stap op de trap naar beneden heb gezet, is Thijs al aan het verzinnen wat hij kan uitspoken. Aan de gordijnen hangen, tafeltje met stoeltjes omgooien of kast open maken en daar alles uit halen. Het is werkelijk in een mum van tijd gedaan.

Als ik bij hem in de woonkamer ga zitten, wil hij alleen maar knuffelen en op je zitten. Dat is voor even natuurlijk heel erg leuk en vooral ‘s middags tussen 15:00 en 15:30 uur maak ik daar een genietmomentje van. Dan zit hij heerlijk tegen me aan van zijn koekje en zijn drinken te genieten. Maar zodra ik weer heel even iets voor mezelf wil gaan doen en hij geen aandacht krijgt, gaat hij schreeuwen of slaan of zichzelf op me gooien. Hij staat dan op de bank en laat zich bovenop me vallen.

Buiten spelen

Buiten op het dakterras vindt Thijs het moeilijk om zichzelf te vermaken. Hij zit daar wel graag op zijn houten loopfietsje, maar spelen met speelgoed begrijpt hij buiten niet. We hebben een glijbaan voor hem gekocht. Ook dat vindt hij leuk, maar dat kan hij (nog) niet alleen, dus ben je toch weer met hem bezig. We hebben nu ook een grote schelp staan. Er moet alleen nog zand in, dus ben benieuwd of hij daar iets mee doet als het zover is.

Ik zit vaak met enorme jaloezie naar mijn buren te kijken. Zij hebben 3 kindjes, waarvan het middelste meisje een jaar jonger is dan Thijs. Ook al is dat superschattige meisje een enorm pittig ding, die onnoemelijk kan gillen en hebben papa en mama een behoorlijke kluif aan haar; ze kan ook heerlijk in haar eentje op het dakterras spelen. Helemaal in haar eigen wereld en ze kletst aan een stuk door. Heerlijk!! Het zou toch fantastisch zijn als Thijs ook eens echt zelf kon spelen in zijn eigen wereld.

Buiten lopen of fietsen vindt Thijs het leukst en dat is met mooi weer natuurlijk genieten. Ook in de wandelwagen vindt hij het heerlijk, dus met dit weer trekken we er vooral lekker op uit. Morgen weer een rondje over de markt